çok yakın bir arkadaşımla (bilen bilir arkalim) beş altı aydır küsüz. yok şimdi saydım, tam yedi ay olmuş. sıkça rüyalarıma giriyor ve arada kendimi kafamda onunla konuşurken yakalıyorum. konuşmak şart. ama konuşmanın nasıl akacağını tahmin ettiğim ve kimseyle tartışmak istemediğim için bunu sürekli erteliyorum. kızların küsünce barışması ne zor şey yahu! bu konuda erkeklere hep imrenmişimdir. çok büyük mevzular da olsa bir süre görüşmez, sonra bir araya geldiklerinde ya da karşılaştıklarında dialog şu olur:
- n'aber abi?
-iyidir abi. senden n'aber?
- iyi iyi.
......
kaldıkları yerden hayatlarına devam ederler. erkeklerin en kıskandığım özelliklerinden biridir bu.
 |
| kafa bulamadığım için bacak koydum. idare edin... |
2 yorum:
Erteleme, düşünme, plan yapma..Elbet bir yerde karşılaşırsınız ve o konuşma kendiliğinden akar zaten.. Evrene bırak :)
bence de zamanla yumusar her sey, siz de karsilasinca ayni oyle diyaloglar kurarsiniz, ama yedi aydir hic mi karsilasmadiniz?
Yorum Gönder