Dün gece okuduğum romanın da etkisiyle olsa gerek (en azından ben öyle olduğuna inanmak istiyorum) rüyamda çok gıcık olduğum birini defalarca bıçaklayarak öldürdüm. Cidden orgazm benzeri bir zevk alarak hem de. Hani çok kısa, 2 saniyelik gelmesiyle geçmesi bir olanlardan. Devamı gelsin diye zorlarsınız olmaz hani. Ama zorlamaktan alamazsınız kendinizi. Ben de bir türlü bıçağı saplamaktan alamıyorum kendimi. Her yer kan revan. Kırmızı damlalar sıçradıkça, bir daha batırıyorum göğsüne. Yani onca sinir olduğum Münevver’in katilini bile anladım. İçimde hissettim. O derece gerçek hislerim. Sonra annem sesleniyor, odaları arıyorum ama annem yok. Çok özlediğimi hissediyorum annemi.
Uyandım. Annemi arayıp, çok özlediğimi, akşama geleceğimi söyledim ilk iş. Rüyamı düşünmeye başladım. Kendi hislerimden korktum. Sapık mıyım, sapıttım mı, bu ne böyle! Sonra kimi öldürdüğümü hatırlamaya çalıştım ama hatırlayamadım.
Çıkarttığım sonuç: bütün duyguları yaşamasak bile aslında hepsinden biraz mevcut içimizde.
Annemin çıkarımı: kan gördüğün rüya bozulur. Hükümsüzdür!
12 yorum:
"bütün duyguları yaşamasak bile aslında hepsinden biraz mevcut içimizde."
Olayın özet noktasını bulmuşsun ;) İçimizde yaşıyoruz, buna eminim ancak olay uygulayıp uygulamamakta. Rüyana özendim resmen. Heyecan verici geldi bana. İçimdeki canavarı uyandırabilir :p
Benim sapıklığım artık biraz daha hoşgörülecek gibi? :nsduıfsn
aa bak bir de buraları gözetliyor pusu kurmuş cinsi sapık:P
he valla allahın tokadı yok, böyle sokuyor gözümüze:)
Ben rüya görmeyi pek becremiyorum, ayda bir işte. Onu da unutmazsak. O yüzden kıskandım rüyanı. Dün rüyanda cinyet işleyebileceğini söylemiştin. Sen nesin yaa 3 boyutlu mu görüyorsun yoksa hayatıı.
Annenin tespiti de çok hoşmuş :))
Ah, içime mi doğdu ne, şimdi tekrar soruyorum, intikam soğuk yenen bir yemek midir?
mim dün öyle birşey mi söyledim. bulduk nedenini işte! rüyalarda gelecekle ilgili ipuçları aramak yerine, beynimizin raporları olduğunu düşündüm hep..ohhh! rahatladım.
Ruyadan sonra mı yazmıştın yoksa tık
coşkun hürsel bazen yolda biriyle karşılaşıyorum. slm veriyorum ama bi taraftan da düşünüyorum bununla bişey olmuştu sanki negatif. neden sonra aklıma geliyor ne olduğu. aslında slm vermesem daha iyi. o derece unutkanım. insanların kinlerini akıllarında tutmak için beyinlerinde buna ait bir kutucuğu sürekli çalıştırdıklarını düşünüyorum. demem o ki, kin min kalmıyor beynim sayesinde. öyle intikamcı değilim. ama şunu da itiraf edeyim tabii ki an olur aklıma gelirse egomu tatmin etmek için kullanırım kendi içimde:)
mim onu bir gece önce görmüş, onun üzerine hayrolsun u yazmıştım. henüz sprituel konularda o kadar gelişmiş değilim:)
Ah ben de keşke gıcık olduğum insanları her gece birer birer rüyamda doğrayabilsem! Hayatı o kadar yoğun yaşamıyorum da ondan mıdır, nedir?...
Yorum Gönder