Gerçek dostluğun ne olduğunu ve belli bir yaştan sonra dost edinmenin giderek zorlaştığını bilecek kadar yaşlı sayılırım. Bir yılı aşkın bir süredir şehir dışında yaşayan bir dostumla buluştum bugün. Kurduğu işini, nasıl nefret ettiğimiz eski patronumuza giderek benzediğini, kız arkadaşıyla nasıl bir yol ayrımı-birleşmesine geldiklerini, ortak tanıdıklarımızdan evlenenleri, bebelenenleri, boşanma arefesindekiler de dahil olmak üzere tüm taze dedikoduları yaptık. Sonra bir an "sana dargın olduğumun farkındasın di mi" dedi;"değilim"dedim. "bir süredir pek çok şeyin farkında değilim". "Senin şuracıktaki evine gelemedim diye kendimi kötü hissediyorum. kaç defa davet ettim bir atlayıp gelmediniz" dedi. "haklısın, bahanem yok sadece kanadım kırıldı, onarmaya çalışıyorum" dedim. Sormadı başkaca birşey. Islak gözlerle birbirimize sarıldık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder