Geçen akşam ilk defa şu üzerinde çok konuşulan İvedik'i izledim. İzlerken aklıma gelenlerden şu ana kalanlar:
- Emeğe saygım sonsuz. Ancak en komiği film başlarken akan ekip çalışanları gibi geldi bana. Filmde bir sanat yönetmeninin, kostümcünün vs. olmasına çok güldüm. Sanat grubundan tek ismi anılması gereken İvedik'in kıllarını yapıştıran makyözdür. Haa övünülesi bir iş değildir makyöz için ama iştir. Ben de yaptım bu işleri, bilirkişi olarak söylüyorum.
- Hiç gülmedim diyemem ama öncesinde netten izlediğim birkaç parodisi daha komikti.
- Anlayamadığım herife neden bu kadar saldırdıkları. Sinema denmez yaptığına okey, ama müthiş bir ticari zeka örneğidir. Birilerinin zengin olması mı kızdırıyor sanat camiasını? Cukkayı doldurdu, helal-i hoş olsun. Ben gitmem ama seviliyor halk tarafından. Çeksin üçünü, beşini bu serinin. Daha da çok kazansın. Ben de hiçbir konusu olmayan sanatsal içerikli filmlere gıcığım. Bir arabanın ufuktan kameraya gelişi 5dk. olarak yayınlanır mı yahu? Görüntü yönetmeni her kim olursa olsun. Daral basıyor insana!
-Son iki sevgilimin bir takım manasız (komik olduklarını düşündükleri) jest ve mimiklerinin filmden alıntı olduğunu görmek beni üzdü. Kendim kendimin gözümden düştüm vallahi. Kimlerle takılmışım ben!
2 yorum:
Yalnız şöle bi durum var, popüler kültürde jest ve mimik gibi unsurların sirkülasyona girip kamu malı olması çok kısa bir süre içinde gerçekleşiyor. Bu unsurların farklı izleyici kitleleri arasında (medya jargonunda A, B ve C grupları diye geçer!) geçişliliği de şaşılacak derecede yüksek. Belki çocuklar hiç Recep İvedik'e gitmemiştirler, ama ortamdan kapmışlardır?
1 tanesinin filmi izlediğini biliyordum. bulmuşlar demek ki kendilerinden birşeyler. sen niye kullanmıyorsun bu jargonu mesela? di mi ama:))
Yorum Gönder